ಹಿಂಗ ಒಂದು ವೀಕೆಂಡು... ( ಭಾಗ ೧)

ಇವತ್ತ್ಯಾಕೋ ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದಾಗ ಒಂಥರ ಹುರುಪು. ಅದಕೊಂದು ಕಾರಣ ಇತ್ತು. ಯಾಕಂದ್ರ ಇವತ್ತ ಶುಕ್ರವಾರ! ನಾನು ಮಾಡೋ ಕೆಲಸಾನ ಅಂಥದ್ದು. ಸೋಮವಾರ ಯಾಕರೆ ಬಂತು ಅಂತ ಎಳ್ತೀನಿ, ವೀಕೆಂಡ್ ಎಲ್ಲೆ ಮುಗುದು ಹೋಗತದೋ ಅಂತ ಹಪಹಪಿಯೊಳಗ ಮತ್ತ ಬಾರೋ ಸೋಮವಾರ ಮರಿಲಿಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡ್ತೀನಿ. ವಾರದಾಗ ಎರಡು ದಿವ್ಸ ರಜ, ಹಿಂಗ ಬಂದು ಹಿಂಗ ಹೋಗ್ತಾವು ಅದಂತೂ ನಿಜ!

ಶುಕ್ರವಾರ ಕೆಲಸಕ್ಕ ಹೋಗುದ ಲೇಟು, ಹೋಗುದ್ರಾಗ ಮಧ್ಯಾನ ಊಟದ್ದ ಟೈಮು. ಅವತ್ತ ಯಾವ ಕಾಲ್ ಅಥವಾ ಮೀಟಿಂಗ್ಸ್ ಇರುದಿಲ್ಲ. ಹಿಂಗ ಅಲ್ಲೇ ಇಲ್ಲೇ ಅಡ್ಡಾಡುದ್ರಾಗ ಸಂಜಿ ಆಗಿ ಬಿಡ್ತದ! ಅಮ್ಯಾಲಿನ ಪ್ರೊಗ್ರಾಮ್ ಮೊದಲ ಫಿಕ್ಸ್ ಆಗಿರ್ತದ. ಯಾವಂದೋ ಮನ್ಯಾಗ ಬಾಟಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥಾ ಇರತದ. ಹೋಗುದು, ರಾತ್ರಿ ತನಕ ಹೊಟ್ಟಿ ತುಂಬ ಕುಡದು ಮನಿಗೆ ವಾಪಸ್. ಇದೊಂಥರ ಅನ್ನ್ ರಿಟ್ಟನ್ ರೂಲ್! ಒಂದು ಸಲ ರಾಜಾನ ಮನ್ಯಾಗ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ವೆಂಕಣ್ಣ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸುಬ್ಬ್ಯ. ನಮ್ಮ ಮನ್ಯಾಗ ಸೇರುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟ, ಯಾಕಂದ್ರ ನಾನು ಇರೋದು ಅಪ್ಪನ ಜೋಡಿ. ಉಳಕಿದವ್ರಿಗೆಲ್ಲ ಆ ಸಮಸ್ಸೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಅಪ್ಪಂದ್ರೆಲ್ಲ ಊರಾಗ ಇರ್ತಾರ. ಅದಕ್ಕ ಕಳ್ಳ ನನ ಮಕ್ಳು ಟೈಮ್ ಸಿಕ್ಕಗೊಮ್ಮೆ ಕುಡಿಯೋದ ಕೆಲಸ. ಅವರ ನಸೀಬ್ ನೋಡಿ ನನಗ ಒಂದೊಂದು ಸರ್ತಿ ಹೊಟ್ಟಿ ಕಿಚ್ಚಾಗತಿತ್ತು! ಮುಂದ ನನ್ನ ಲಗ್ನ ಆದ ಮ್ಯಾಲೆ ಇನ್ನೇನು ಗತಿನೋ ಅಂತ ನೆನಿಸಿಕೊಂಡರ ಇನ್ನು ಹೆದರಿಕಿ ಅಗತದ.

ಆಫೀಸ್ ಬಿಟ್ಟಾಗ ಆಗ್ಲೇ ಸಂಜೆ ಆರಾಗಿತ್ತು. ಎಲ್ಲರು ಕೂಡಿ ವೆಂಕಣ್ಣನ ಕಾರಿನ್ಯಾಗ ಅವನ ಮನಿಗೆ ಹೊಂಟಿವಿ. ಅವಂದು ಹೊಸಾ ಕಾರು. ಹೋದ ತಿಂಗಳನ ತೊಗೊಂಡಾನ. ಅಂವ ತೊಗೊಂಡ ಅಂದ್ಕುಡ್ಲೆ ನನ್ಯಾಕ ಬಿಡ್ಲಿ? ನಂದೂ ಹೊಸಾ ಕಾರು ಬುಕ್ ಮಾಡಿನಿ. ಮುಂದಿನ ವಾರ ಬರ್ತದ. ಮನಷ್ಯನ ಅಸೇನ ಹಂಗ. ಯಾವುದು ಇಲ್ಲ ಅದ ಬೇಕು ಅನಸ್ತದ. ಅದು ಬಂದ ಮ್ಯಾಲೆ ಇನ್ನೇನೋ ಬೇಕು! ಮನಷ್ಯ ಸಾಯು ತನಕ ಆಸೆಗಳು ಸಾಯಂಗೆ ಇಲ್ಲ. ಅಪ್ಪಗ ಒಂದು ಫೋನ್ ಹೊಡದು ನನಗ ಇವತ್ತ ರಾತ್ರಿ ಆಫೀಸ್ನ್ಯಾಗ ಕೆಲಸ ಭಾಳ ಅದ ಲೇಟಾಗಿ ಬರ್ತೀನಿ ಅಂತ ಒಂದು ಹಸಿ ಸುಳ್ಳು ಒಗದೆ. ಪಾಪ ಅಪ್ಪ... ನಾ ಹಿಂಗ ಏನೋ ಒಂದು ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದಾಗೊಮ್ಮೆ ನಂಬತಾನ. ತನ್ನ ಮಗ ಕುಡುದು ಮನಿಗೆ ಬರ್ತಾನ ಅಂತ ಅವಗ ಒಂದು ಸರ್ತಿನು ಸಂಶಯ ಬಂದಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಅಗತದ. ತನ್ನ ಮಗ ಅಂಥದೆಲ್ಲ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯನ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಅಭಿಮಾನನೋ ಅಥವಾ ಕುರುಡು ನಂಬಿಕೆನೋ, ನಂಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ನಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಸ್ತ ಆಗಿ ನಡದಿತ್ತು. ಹಿಂಗ ಹರಟಿ ಹೊಡಕೋತ ಇದ್ದಾಗ ಕಾರು ಹೊಡಿಯೋದರ ಮ್ಯಾಲೆ ವಾದ ನಡದಿತ್ತು. ವೆಂಕಣ್ಣ ಅಂದ,

"ನಾನು ನಾರ್ಮಲ್ ಇದ್ದಾಗಿನಕಿಂತ ಕುಡದಾಗ ಕಂಟ್ರೋಲ್ನ್ಯಾಗ ಕಾರ್ ಹೊಡಿತೀನಿ"

ಇದ್ರೂ ಇರಬಹುದು ಅನಿಸ್ತು ನಂಗ. ಯಾಕಂದ್ರ, ಕುಡದ ಮ್ಯಾಲೆ ಕಾರ್ ಹತ್ರ ಹೋಗುದ್ರಾಗ ಎರಡು ಸಲ ಅರೆ ಕೆಳಗ ಬಿಳತಾನ, ಅದ್ರ ಕಾರ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿದ ಅಂದ್ರ ಆರಾಮ ಮನಿ ಮುಟ್ಟತಾನ.

ಅದ್ರ ಸುಬ್ಬ್ಯ ಯಾಕ ಸುಮ್ನ ಇರ್ತಾನ, ಪಟ್ ಅಂತ ಹೇಳಿದ,

"ದೊಡ್ಡ ಪೋಕಾಕಿ ಮಾತಾಡ್ ಬ್ಯಾಡ್ಲೆ ಮಗನ, ಟೈಮ್ ಸರಿ ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರ ಎಂಥ ಕಂಟ್ರೋಲ್ ನ್ಯಾಗ ಇದ್ರೂ ಸಂಬಂಧ ಇಲ್ಲ...",

ಸುಬ್ಯನ ಈ ವಾದಾನೂ ನನಗ ಸರಿ ಅನಿಸ್ತು. ಆದರ ಅವರಿಬ್ಬರ ನಡುವ ಘನ ಘೋರ ವಾದ ಅಂತು ಸುರು ಆತು. ಅಂತು ಇಂತು ಇಬ್ಬರ್ನು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡುದ್ರಾಗ ಹನ್ನೆರಡು ಆಗಿತ್ತು. ನಾನು ಮನಿಗೆ ಹೋಗಲಿಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಮತ್ತ ಸುಬ್ಯ ಆಟೋ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನಿಗೆ ಹೊಂಟಿವಿ.


ಮನಿ ಮುಟ್ಟಿದಾಗ ೧.೩೦. ಪಾಪ ಅಪ್ಪ ಬಾಗಲ ತಗದ. ಮಗಾ ಎಷ್ಟೊಂದು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಬಂದಾನ ಅನ್ನೋ ಕರುಣಾ ಭಾವ ಅಪ್ಪನ ಮುಖದಾಗ ಎದ್ದು ಕಾಣತಿತ್ತು. ಆದರ ಪಾಪ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಒಳಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ನೆಲ ನೋಡತಿದ್ವು!

ಅಂತು ಇಂತೂ ಮಲಕೊಂಡಾಗ ೨. ಯಾವಾಗ ಬೆಳಗಾತೋ ಗೊತ್ತ ಆಗಿಲ್ಲ. ಕುಡಿದಾಗ ಅದೆಂಥ ಮೈ ಮರುವೋ ನಾ ಕಾಣೆ. ಎದ್ದ ಕುಡ್ಲೆ ಮೊಬೈಲ್ ನೋಡಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರ ಸಮಾಧಾನ ಇಲ್ಲ. ಒಂಥರಾ ಎದ್ದ ಕೂಡ್ಲೆ ಹೆಂಡ್ತಿ ಮಾರಿ ನೋಡಿದಂಗ!

'ಅರೆ ಇದೇನಿದು ಇಷ್ಟು ಮಿಸ್ ಕಾಲ್!' ಅದೆಂಥ ದರಿದ್ರ ನಿದ್ದಿ ಬಂದಿತ್ತೋ. ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗಾಗಿದ್ದು ಗೊತ್ತಾಗಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಕಾಲ್ ಒಂದ ನಂಬರಿಂದ, ಅದು ವೆಂಕಣ್ಣನ ತಮ್ಮ. ಅಂವ ಫೋನ್ ಮಾಡೊದ ಕಡಿಮಿ, ಇವನ್ಯಾಕ ಮಾಡಿದ ಅವರಪ್ಪ ಏನಾದ್ರು ಹೋಗಿಬಿಟ್ರ? ಬರೇ ಕೆಟ್ಟ ವಿಚಾರ ಬರ್ಲಿಖತ್ತಿದ್ವು. ವಾಪಸ್ಸು ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದೆ.

"ಅಣ್ಣ,...... ಅನಾಹುತ ಆಗ್ಯದಪ" ಅಂತ ಒಂದ ಸಮಾನ ಆಳಲಿಕ್ಕೆ ಸುರು ಮಾಡಿದ. ನನಗ ಖಾತ್ರಿ ಆತು ಅಪ್ಪನೋ ಅಮ್ಮನೋ ಹೋಗಿರಬೇಕು ಅಂತ.

"ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ಕೋಪಾ, ಏನಾತು ಹೇಳು " ಅಂದೇ.

"ಇನ್ನೇನು ಆಗುದು ಉಳದಿಲ್ಲಪ, ವೆಂಕಣ್ಣ ಹೋಗಿ ಬಿಟ್ಟ" ಅಂದ! ನನಗ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿಯೊದೊಂದ ಬಾಕಿ. ನಿನ್ನೆ ಇನ್ನ ನಂಜೋತಿ ಕುಡಕೋತ ಕುತಂವ ಹೆಂಗ ಸಾಯಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯ? ವೆಂಕ್ಯನ ತಮ್ಮಗ ಹುಚ್ಹ ಹಿಡದಿರಬೇಕು, ಸಿಟ್ಟಿಲೆ ಒದರಿದೆ.

" ಲೇ ಹುಚ್ಹ ಗಿಚ್ಹ ಹಿಡದದೇನು ನಿನಗ!??"

(ಕತಿ ಇನ್ನು ಮುಗದಿಲ್ಲ ಮುಂದುವರಸ್ತಿನಿ ... ಆದರ ಮುಂದುವರಸ್ಲ್ಯೋ ಬ್ಯಾಡೋ ಅಂತ ನೀವ ಹೇಳಬೇಕು ...)